Mensen vragen mij vaak hoe ik begonnen ben. En weet u, eigenlijk ben ik nooit begonnen. Het is altijd al zo geweest.
Augustus 1988. Ik was 14 jaar oud. Op een plaatselijk festival in Oldenzaal ontmoette ik een pantomime speler. Wat hij deed, dat kon ik ook, vond ik. Na deze confrontatie nodigde hij mij uit om die middag samen met hem de straat op te gaan. Te spelen. En daar stond ik dan met het trouwpak van mijn opa aan. In de brandende zomerzon mezelf ongelofelijk in het zweet te werken. Vanaf die dag is het nooit meer anders geweest. Ik sta nu alleen wat vaker op het podium.
En die pantomime speler? Die heb ik helaas nooit meer ontmoet of gesproken. Ik zou hem zo graag nog eens willen bedanken.